ﺍﯾﻤـــﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ . . .
ﮐــﻪ ﻗﺸﻨـﮕـﺘــﺮﯾﻦ ﻋﺸــﻖ
ﻧﮕــﺎﻩ ﻣﻬــﺮﺑـــﺎﻥ ﺧــﺪﺍﻭﻧـــﺪ ﺑـﻪ ﺑﻨـﺪﮔـﺎﻧـﺶ
ﺍﺳــﺖ . . .
ﺯﻧـــﺪﮔــﯽ ﺭﺍ ﺑـــﻪ ﺍﻭ ﺑﺴــــﭙﺎﺭ . . .
ﻭ ﻣﻄـﻤﺌـــﻦ ﺑـــﺎﺵ ﮐﻪ ﺗــﺎ ﻭﻗﺘـــﯽ ﮐــﻪ ﭘﺸﺘــﺖ
ﺑــﻪ ﺧـــﺪﺍ ﮔــﺮﻡ ﺍﺳــﺖ
ﺗﻤـــﺎﻡ ﻫــﺮﺍﺱ ﻫـــﺎﯼ ﺩﻧﯿـــﺎ ﺧـﻨـــﺪﻩ ﺩﺍﺭ
ﺍﺳــﺖ..
خدایا عاشق آرامش اسمتم..

صبح که از خواب بیدارشدم رفتم ملاقات خودم جلوی اینه چقدر لاغر چقدر رنگ پریده چقدرتنهاو چقدر سرگردان ازخودم وحشت کردم زود خودمو کنار کشیدم قلبم تندتند میزد نه من اینو نمیشناسمش تو میشناسیش؟

خدایــــا چقدر تنش زخمی چرا؟

خدایـــا مگه این بنده تو نیست چرا اینقدر تنهاست؟

خدایا چه وحشی اینجوری ناامید وسرگردونش کرده؟

خدایا اونی که الان ایننقدرداغونش کرده کجاست؟

خدایـــــــا این ادمت خیلی تنها وخسته ست نگاهش کن پرا بغض هایه که تمومی نداره خدایااگه بدم یا بدی کردم منوببخش بذار سرمو بذارم روشونه مهربونتو اشک بریزم اندازه تما م لحظه های زجراور زندگیم خدایا دلتنگتم دلم شکسته بیا ببرش پیش خودت من بدم اما تو که خوبی مهربونی نگاش کن دیگه حتی توان گریه کردنم نداره فکر کنم دیگه وقتش ببریش پیش خودت!!!

راستی اون منتظرت میمونه ها!!!

یا رب مکن از لطف پریشان ما را / هر چند که هست جرم و عصیان ما را
ذات تو غنی بوده و ما محتاجیم / محتاج بغیر خود مگردان ما را . . .

گفتگو با خدا

آرزویت را برآورد میکند ، آن خدایی که آسمان را برای خنداندن گلی میگریاند . . .

زمانی که در ظلمت سرای دل به زیر تک درخت جداییها می نشینی و سر در گریبان غم فرو می بری خواهی دید که تنها چراغ مهر و عشق طریق صعب را برایت هموار خواهد نمود و رمز کلید خوشبختیت خواهد شد.

آنگاه که دل از دیگران برمی کنی و همه چیز را بر باد رفته می پنداری و مهر کسی در دل نمی پروری ساعتی تعمّق برایت سرانجام خوبی خواهد داشت امّا هرگز دل از یاد خدا مگسل که یادش آرام بخش دلهاست.

دل سراچه ی الفت است مادامی که دستهای سرد رخوت آن را ملموس خویش نساخته و کینه و نفرت اندوده از ظلمتش نسازد.

بهار زیباست اگر خزان چهره ی عیشش را به طیش مبدّل نکند.

فریاد خوب است امّا فریادی که توام با امید به زندگی و عشق ازلی باشد. 

شبی با محــــــرم رازی بگفتـــم           غم دل را به آب دیده شستم

دریغا این خزان با من چه ها کرد           درون درد و رنج ســینه خفتم

                                                               شعر و متن از: سالک مراد

دلت که گرفت ، دیگر منت زمین را نکش.

راه آسمان باز است. پر بکش. او همیشه آغوشش باز است.

نگفته تو را می خواند؟

اگر هیچ کس نیست ، خدا که هست.