به یاد 2 بوسه: 

اولی وقتی بچه به دنیا میاد، پدر می بوسه و بچه نمی فهمه؛ 

دومی وقتی پدر از دنیا میره، بچه می بوسه و پدر نمی فهمه ...... 

جمعه آخر سال است شادی روح پدران و مادران سفر کرده حمد و سوره ای قرائت فرمایید.

این یک داستان واقعی است شاید پند آموز باشد

مادرم یک چشم نداشت. در کودکی براثر حادثه یک چشمش را ازدست داده بود. من کلاس سوم دبستان بودم و برادرم کلاس اول. برای من آنقدر قیافه مامان عادی شده بود که در نقاشی‌هایم هم متوجه نقص عضو او نمی‌شدم و همیشه او را با دو چشم نقاشی می‌کردم. فقط در اتوبوس یا خیابان وقتی بچه‌ها و مادر و پدرشان با تعجب به مامان نگاه می‌کردند و پدر و مادرها که سعی می‌کردند سوال بچه خود را به نحویکه مامان متوجه یا ناراحت نشود، جواب بدهند، متوجه این موضوع می ‌شدم و گهگاه یادم می‌افتاد که مامان یک چشم ندارد.